De rol van helper

We kennen het allemaal wel: de rol van helper. Misschien ben jij degene die altijd klaarstaat voor een ander, die altijd bereid is om te helpen, te luisteren en te zorgen voor de mensen om je heen. Het geeft je een goed gevoel als je iets voor een ander kunt betekenen. Je voelt je nuttig, verbonden en misschien krijg je er ook wel complimenten voor.

Het positieve effect van helpen

Het is prachtig om te helpen, en je krijgt er vaak een fijn gevoel voor terug. Dat komt doordat ons lichaam stoffen aanmaakt zoals dopamine en oxytocine, die ons een geluksgevoel geven. Dit is de reden waarom we ons zo goed kunnen voelen als we anderen helpen. Het kan zelfs verslavend zijn: het verlangen om die positieve gevoelens te blijven ervaren, maakt dat we blijven helpen.

Wanneer de grenzen vervagen

Toch kan het zijn dat je ongemerkt steeds meer in de rol van helper rolt, terwijl je jezelf steeds meer verliest. Je raakt gewend om altijd beschikbaar te zijn voor anderen, zonder na te denken over jouw eigen grenzen. Misschien voel je je schuldig als je eens niet kunt helpen, of als je even tijd voor jezelf wilt nemen. Je geeft zoveel van jezelf, maar vergeet hierdoor wel eens jezelf.

In sommige gevallen kan de ander gewend raken aan jouw voortdurende beschikbaarheid. Dit begint vaak subtiel, maar op een gegeven moment merk je dat de ander ervan uitgaat dat je weer komt helpen, zonder zich eerst af te vragen of je zelf ook nog een leven hebt.

Op dit punt vervagen de grenzen. Je blijft de helper, maar je rol kan verwarrend worden voor de ander. Ze kunnen gaan verwachten dat je altijd voor hen klaarstaat, terwijl je zelf ook behoefte hebt aan rust. In sommige gevallen merkt de ander misschien niet dat je tijd voor jezelf nodig hebt, terwijl het in andere gevallen wel duidelijk is, maar ze er toch geen rekening mee houden. Dit kan lastig zijn, omdat het soms moeilijk is om aan te geven dat je ook tijd voor jezelf nodig hebt. Je blijft helpen, maar de ander begrijpt misschien niet altijd dat jouw behoefte aan rust net zo belangrijk is.

Het doorbreken van patronen zonder schuldgevoel

Misschien voel je je schuldig wanneer je niet altijd beschikbaar bent voor anderen, maar het is juist een kracht om te erkennen wanneer je even tijd voor jezelf nodig hebt. Het doorbreken van patronen waarin je altijd de helper bent, hoeft niet negatief te zijn. Het betekent niet dat je stopt met helpen, maar dat je jezelf niet meer verliest in die rol. Het betekent dat je de balans terugvindt tussen helpen en zorgen voor jezelf.

Een manier om deze balans te bewaren is door je grenzen duidelijk aan te geven. Dit kan zo simpel zijn als “nee” zeggen wanneer je voelt dat je even niet kunt helpen, of door te zeggen: “Ik heb nu even tijd voor mezelf nodig.” Het hoeft niet grof te zijn, je kunt het op een vriendelijke manier doen, maar wees wel duidelijk over wat je nodig hebt. Soms kan het ook helpen om een tijdslimiet te stellen, zoals: “Ik kan je nu helpen, maar ik heb daarna echt even tijd voor mezelf nodig.” Het aangeven van je grenzen is een manier om zowel voor anderen als voor jezelf te zorgen, zonder jezelf uit het oog te verliezen.

Balans vinden in de rol van helper

De rol van helper is mooi, maar je hoeft jezelf niet te verliezen in het helpen van anderen. Het is belangrijk om je eigen grenzen te herkennen en je tijd en energie goed in te delen. Je kunt alleen goed voor anderen zorgen als je ook goed voor jezelf zorgt. Dus de volgende keer wanneer je hulp aanbiedt, vraag jezelf dan eens af: “Is dit goed voor mij, of ben ik nu aan het helpen zonder goed voor mezelf te zorgen?” Het is oké om af en toe nee te zeggen, je hebt ook recht op tijd voor jezelf.