Huub Jurka, een bijzondere man

We nemen een momentje om stil te staan bij het leven van H.G. Jurka roepnaam Huub, een man die zijn leven vulde met een diepe liefde voor zijn familie, vrienden en passies. Geboren op 29 augustus 1927, heeft Huub zijn stempel achtergelaten op iedereen die hem kende. Zijn leuke persoonlijkheid, zijn gevoel voor humor en zijn sterke band met zijn familie blijven onvergetelijk. Op 5 april 1996 overleed Huub, in het Zonnehuis te Amstelveen, waar hij zijn laatste dagen doorbracht. Hij werd begraven op de R.K. Begraafplaats Franciscus van Saleshof in Lijnden, in het graf van zijn vader, waar hij nu rust in vrede.

Een scheiding, maar altijd verbonden

Huub was getrouwd met Wilhelmina Maria “Mien” van Voorst, met wie hij een gezin stichtte en samen kinderen kreeg. Hoewel hun huwelijk later eindigde in een scheiding, bleven Huub en Mien elkaar altijd zien. Ze gingen soms samen op pad en hielden een band, zelfs na hun scheiding. Huub waardeerde de momenten die hij met haar deelde, en samen vonden ze een manier om hun relatie als vrienden voort te zetten, wat getuigt van de liefde die ze voor elkaar hadden.

Ontstaan van zijn bijnaam “Ouwe Bakker”

Huub was een man van de gemeenschap, die bekend stond om zijn hartelijke manier van doen. Hij ging met brood langs de deuren, een daad die niet alleen zijn werk was, maar ook een manier om zijn relaties met de mensen in de buurt te onderhouden. Zijn vriendelijke aard en gemoedelijke uitstraling maakten hem geliefd bij jong en oud. Zo kreeg hij de bijnaam “Ouwe Bakker”, die hem met trots nog jarenlang werd gegeven door iedereen die hem kende.

Zijn passies kleurden zijn leven

Huub was een man met veel passies. Hij had een grote liefde voor vissen en bracht uren door aan de waterkant, genietend van de rust en de verbondenheid met de natuur. Daarnaast was Huub een fanatiek biljarter. Het biljartspel was een van de manieren waarop hij tijd doorbracht met vrienden en familie, en het kleurde zijn leven. Zo creëerde hij mooie herinneringen.

De kaartmomenten

Huub hield ook van kaarten, vooral klaverjassen. Er werd regelmatig gekaart bij hem thuis, maar ook buiten de deur met vrienden. Een speciale traditie was het kaarten met zijn zoons, waarbij ze samen uren doorbrachten, lachend en pratend. Deze momenten waren voor Huub niet alleen een manier om zijn tijd door te brengen, maar ook een gelegenheid om zijn vriendschappen te versterken en plezier te hebben met zijn kinderen en vrienden. Het geluid van de kaarten die op tafel klapten, en de vrolijkheid die het spel met zich meebracht, waren onmiskenbare tekenen van zijn liefde voor gezelligheid en sociaal contact.

Zijn gele wagentje

Huub had ook een speciaal invalide wagentje, een geel 45 km per uur wagentje, waarmee hij zelfstandig op pad ging. Dit wagentje gaf hem de vrijheid om de wereld om zich heen te verkennen, zelfs wanneer zijn gezondheid het hem moeilijker maakte om te reizen. Hij had last van COPD en moest vaak zuurstof gebruiken, maar ondanks zijn gezondheidsoverwegingen bleef hij zijn dagen vullen met de dingen die hij het meest waardeerde. Wanneer hij op pad ging, nam hij altijd een kleine zuurstoffles mee, zodat hij zijn vrijheid kon blijven ervaren, zelfs in zijn latere jaren.

Genieten van paling

Hij had een grote liefde voor vis. Zo reed hij regelmatig met zijn wagentje naar Eveleens in Burgerveen, een palingrokerij, om daar zijn favoriete lekkernij te halen. Hij had een bijzondere smaak voor paling. Deze ritjes naar de palingrokerij waren een van de kleine genietmomenten die hij koesterde in zijn leven.

Een aangrijpend afscheid

Huub had tijdens zijn leven een grote liefde voor Duitstalige muziek, vooral de nummers van Freddy Quin. Na zijn overlijden werden deze melodieën gedraaid tijdens de periode van afscheid, als eerbetoon aan zijn liefde voor muziek en de momenten die hij met deze liedjes beleefde. De melodieën van Freddy Quin zullen voor altijd een herinnering zijn aan de man die hij was en de betekenis die muziek in zijn leven had.

Het afscheid van Huub was een ingrijpende gebeurtenis voor zijn familie en vrienden. Toen hij werd begraven, viel Mien in elkaar. Het verlies van haar voormalige echtgenoot was voor haar zwaar, en ze verloor tijdens de begrafenis het bewustzijn. Mien werd door haar zoon van het graf gedragen. Dit moment symboliseerde de diepe liefde die er voor Huub was. Het verlies van Huub liet een leegte achter die diep gevoeld werd door iedereen die hem kende.

Huub’s naam leeft voort, en de verhalen over zijn leven en karakter worden nog steeds gedeeld. Zijn vrienden en familie herinneren zich met liefde de momenten die zij met hem deelden, en zijn nagedachtenis blijft in de harten van degenen die hem kenden.