Liefde voor Stien Damhuis

Met liefde voor Stien Damhuis herdenkt de familie Christna J. Damhuis, beter bekend als Stien. Geboren op 21 juni 1923, was Stien het stralende middelpunt van de familie. Op 28 juli 1994 nam de familie afscheid van haar, maar haar herinnering blijft levendig in de harten van iedereen die haar kende.

Een verbonden huwelijk

Stien was getrouwd met Hendrik Veldhuizen, roepnaam Henk. Henk werd geboren op 6 december 1908 en overleed op 10 april 1984. Samen deelden Stien en Henk een leven vol liefde en toewijding. Hun huwelijk was een voorbeeld van partnerschap en wederzijdse steun. Ze waren onafscheidelijk en vulden elkaar perfect aan, zowel in de dagelijkse dingen als in de grotere uitdagingen van het leven.

Een hecht gezin

Voordat Stien Henk ontmoette, had ze al twee kinderen, Annie en Jan. Toen Stien en Henk samenkwamen, vormden ze een liefdevol en hecht gezin. Samen kregen ze nog zes kinderen: een jongen en vijf meiden. Het gezin groeide uit tot een grote, hechte familie waar liefde, steun en zorg centraal stonden. Stien en Henk zorgden samen voor een warme en veilige omgeving waar hun kinderen konden opgroeien.

Liefde voor duiven

Henk had een grote liefde voor duiven. Hij genoot ervan om zijn vogels te verzorgen, en hij bracht veel tijd door bij de duiven. Helaas werden zijn duiven tijdens de oorlog doodgeschoten, wat hem erg van streek maakte. Het verlies van zijn geliefde duiven had een grote impact op Henk, en hij raakte hierdoor zo in de war dat hij tijdelijk moest worden opgenomen. Deze periode was zwaar voor het gezin, maar Stien bleef aan zijn zijde en zorgde voor hun familie met liefde en toewijding.

Alleen gebleven

Na het overlijden van haar man Henk in 1984 bleef Stien alleen achter. Ondanks dit verlies bleef ze een sterke en liefdevolle aanwezigheid voor haar familie. Ze vond kracht in de mensen om haar heen en zorgde ervoor dat de familiebanden hecht bleven. Haar huis bleef een plek van warmte, waar familieleden altijd welkom waren.

Het hart van de familie

Stien was het kloppende hart van de familie en wist iedereen bij elkaar te houden. Haar unieke vermogen om mensen zich thuis te laten voelen maakte haar huis een toevluchtsoord voor velen. Haar warme glimlach, gastvrijheid en vermogen om te luisteren maakten haar bijzonder geliefd. Ze zorgde ervoor dat iedereen zich gezien en gehoord voelde.

Passies en hobby’s

Stien had een passie voor tuinieren. Zelfs toen ze ziek was, ging ze nog de tuin in om voor haar bloemen en planten te zorgen. De tuin was haar plek van rust en inspiratie, en ze genoot ervan om haar handen in de aarde te steken en te zien hoe haar inspanningen vruchten afwierpen. Haar toewijding aan het tuinieren weerspiegelde haar veerkracht en liefde voor het leven.

Naast tuinieren hield Stien ook van muziek. Ze draaide graag vinylplaten en zong vaak mee met de liedjes die ze op haar platenspeler afspeelde. Muziek bracht haar vreugde en gaf haar een gevoel van verbondenheid en vreugde, zelfs in de moeilijke tijden. Haar liefde voor muziek vulde het huis met een speciale warmte en bracht vreugde in het dagelijks leven van de familie.

De drie hondjes in haar leven

Stien had in haar leven drie hondjes waar ze heel gek op was. Deze trouwe viervoeters kwamen niet allemaal tegelijk in haar leven, maar verspreid over de jaren. Elk hondje bracht haar veel vreugde en gezelschap op verschillende momenten in haar leven. Haar liefde voor deze hondjes toonde haar zachte en zorgzame kant, en hun aanwezigheid maakte haar dagen compleet.

Dagelijkse bezoeken en traditie

Elke dag kwam haar dochter Joke samen met haar man bij Stien langs. Deze dagelijkse bezoeken waren een belangrijk onderdeel van Stiens leven, en ze waardeerde de nabijheid en steun van haar dochter en schoonzoon enorm. Deze momenten van samenzijn versterkten de band tussen hen en brachten veel vreugde en comfort in Stiens leven. Tijdens deze bezoeken gingen Stien en Joke vaak samen naar de winkel. Stien legde dan haar hand liefdevol in de arm van Joke, wat de hechte band tussen moeder en dochter benadrukte.

Een jaarlijkse traditie die Stien ook altijd met veel plezier onderhield, was de reis naar het westen van het land om haar andere dochter, Stieny, te bezoeken. Deze bezoeken waren voor Stien speciale momenten van familiebijeenkomsten en verbondenheid. Soms bleef ze logeren bij Stieny, wat extra tijd en gelegenheid gaf om samen te zijn en herinneringen te maken. Deze jaarlijkse uitstapjes waren belangrijk voor Stien en gaven haar veel vreugde en voldoening.

Het aangrijpende afscheid

Een aangrijpend moment in Stiens laatste levensfase was het ongeluk dat leidde tot haar overlijden. Op een dag viel Stien met haar hoofd op het aanrecht, waardoor ze een bloedende neus kreeg. Ondanks haar verwondingen besloot ze naar het huis van haar dochter Joke te lopen. Tijdens haar tocht kreeg ze onderweg geen hulp van voorbijgangers, wat de situatie extra moeilijk maakte. Toen Stien eindelijk bij Joke aankwam, belde Joke onmiddellijk een taxi en gingen ze samen naar het ziekenhuis. Daar aangekomen kreeg Stien te horen dat ze moest blijven voor verdere behandeling.

Tijdens haar verblijf vroeg Stien aan haar kleinzoon, die bij haar woonde, of hij het Maria-kappeltje van thuis mee wilde nemen, zodat ze het bij zich zou hebben. Kort na het verzoek om het Maria-kappeltje belde het ziekenhuis met het slechte nieuws: Stien was in het ziekenhuis in de wc in elkaar gezakt door een bloedprop die naar haar hart was geschoten. Het verlies van Stien was een enorme klap voor de familie en liet een leegte achter die niet gemakkelijk te vullen was.

Een blijvende herinnering

De familie koestert de vele dierbare herinneringen die ze aan Stien hebben. Haar liefde, zorg en toewijding aan haar familie blijven een bron van inspiratie. Stien heeft een blijvende indruk achtergelaten, en haar geest van verbondenheid en liefde leeft voort in hen allemaal.

Rust zacht, Henk en lieve Stien. Jullie zijn voor altijd in de harten en gedachten van de familie.